راهنماتو- تحقیقات جدید در مورد ورزش با وزنه دو بینش را نشان داده است؛ این که این تمرین می تواند ارتباطات بین اعصاب و ماهیچه ها را تقویت کند و اینکه این تقویت هنوز هم می تواند در سال های آخر زندگی ما اتفاق بیفتد.
ما در واقع قبل از سن 40 سالگی شروع به از دست دادن توده عضلانی بدنمان می کنیم که بخشی از آن ناشی از کاهش فیبرهای عضلانی است که به عنوان سلول های عصبی حرکتی - سلول های مغز و نخاع – شناخته می شوند. این کاهش را نمی توان متوقف کرد، اما مطالعه جدید نشان می دهد که می توان آن را به میزان قابل توجهی کاهش داد.
با توجه به نتایج این مطالعه، تمرینات با وزنه باعث می‌شود اتصالات بین اعصاب و عضلات قوی‌تر شود و از نورون‌های حرکتی در نخاع محافظت می‌کند که برای عملکرد خوب بدن ضروری است. کاسپر سوندنبرو فیزیولوژیست ورزشی دانشگاه کپنهاگ دانمارک می گوید: «پیش از این، محققان نتوانسته بودند ثابت کنند که تمرین با وزنه می تواند ارتباط بین نورون های حرکتی و ماهیچه ها را تقویت کند. مطالعه ما اولین یافته ای است که چنین ارتباطی را به اثبات می رساند.»
این تا حدی به دلیل چالش‌هایی است که در نمونه‌برداری از بافت کافی در مکان‌هایی که سلول‌های عضلانی و عصبی به هم متصل می‌شوند، می باشد. برای غلبه بر این مشکل، محققان به دنبال نشانگرهای زیستی مرتبط با پایداری اتصالات بین نورون‌ها و عضلات در نمونه‌های بیوپسی شرکت‌کنندگان بودند.
این تحقیق شامل 38 مرد سالم و مسن با میانگین سنی 72 سال بود که از آنها خواسته شد یک دوره 16 هفته ای تمرین وزنه برداری نسبتاً فشرده شامل پرس پا، اکستنشن پا، ساق پا و دو تمرین بالای بازو را انجام دهند. گروهی دیگر متشکل از 20 مرد سالم و مسن، دوباره با میانگین سنی 72 سال، هیچ تمرینی با وزنه انجام ندادند و به عنوان مقایسه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند.
جلسات تمرین با وزنه سه بار در هفته انجام می شد و پس از دو ماه (نیمه آزمایش)، تفاوت در اندازه و تناسب عضلات مشاهده شد. محققان بیوپسی های عضلانی را جمع آوری کردند و تغییرات قابل تشخیصی را در بیومارکرها پیدا کردند. شواهد نشان داد که تمرین با وزنه می‌تواند بخشی از این شکست بین ماهیچه‌ها و سیستم عصبی را کند، کند. سوندنبرو می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که حتی اگر تمرین با وزنه را از اواخر زندگی شروع کنید، هنوز هم می‌توانید تغییر لازم را ایجاد کنید. البته، هر چه زودتر شروع کنید، بهتر است، اما هرگز دیر نیست حتی اگر 65 یا 70 ساله باشید.»
امروزه به لطف پیشرفت در عرصه های مختلف پزکی، در اغلب نقاط جهان شاهد افزایش طول عمر افراد هستیم اما این طول عمر به تنهایی نمی تواند برای افراد مثمر ثمر باشد. بنابراین موضوع حفظ کیفیت خوب زندگی در این سال‌های گرگ و میش اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و این شامل حفظ کارکرد هرچه بهتر عضلات نیز می‌شود.
اگرچه فرآیندهای بیولوژیکی خاصی وجود دارد که با گذشت سالها نمی توان آنها را متوقف کرد، اما تحقیقات نشان داده است که رژیم غذایی و همچنین ورزش می تواند در برابر برخی از آسیب هایی که پیری می تواند ما را در برابر آن آسیب پذیر کند، محافظت کند. نتایج این تحقیق در نشریه American Journal of Physiology: Cell Physiology به چاپ رسیده است.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها