راهنماتو- نزدیک‌ترین خویشاوندان تکاملی ما، نئاندرتال‌ها (هومو نئاندرتالنسیس)، زمانی در سراسر اروپا و در شرق تا کوه‌های آلتای در جنوب سیبری پراکنده بودند. بیش از 160 سال از زمان کشف اولین فسیل‌های نئاندرتال در اروپا می گذرد اما ما هنوز اطلاعات کمی در مورد اندازه گروه یا سازمان اجتماعی جوامع نئاندرتال داریم.
با این همه، یک مطالعه جدید که با استفاده از بررسی های ژنتیک و DNA به انجام رسیده، برای اولین بار افق هایی روشنگر بر این ابهامات انداخته است. در این مطالعه، دانشمندان به بررسی فسیل هایی 54000 ساله از نئاندرتال ها پرداختند که زمانی در کوهپایه های آلتای زندگی می کردند. این فسیل ها مربوط به یک گروه 10 تا 20 نفره از نئاندرتال ها بود که بررسی های جدید نشان داد ارتباطات خانوادگی (از جمله پدر و دختر) با یک دیگر داشته اند.
اولین سرنخ های ژنتیکی نئاندرتال ها 25 سال پیش از قطعه ای از DNA میتوکندریایی به دست آمد. اما مطالعه جدید اولین مطالعه ای است که DNA باستانی را از دندان ها و استخوان های چند نئاندرتال که تقریباً در یک زمان زندگی می کردند، تجزیه و تحلیل می کند. این فسیل ها از کاوش های باستان شناسی غار اوکلادنیکوف در اواسط دهه 1980 و غار چاگیرسکایا از سال 2007 به دست آمده اند.
این غارها توسط نئاندرتال ها به عنوان کمپ شکار استفاده می شد. بقایای حیواناتی مانند گاومیش کوهان دار امریکایی و اسب فراوان است و بیش از 80 فسیل نئاندرتال نیز در غار چاگیرسکایا یافت شد که یکی از بزرگترین مجموعه‌های این چنینی در سراسر جهان محسوب می شود. هر دو مکان همچنین حاوی ابزارهای سنگی متمایز هستند که شباهت زیادی به مصنوعات یافت شده در مکان‌های نئاندرتال در اروپای مرکزی و شرقی دارند.
برای ترسیم تصویری دقیق از ترکیب ژنتیکی و ارتباط این نئاندرتال‌ها، دانشمندان DNA میتوکندری (که از خط زن منتقل می‌شود)، کروموزوم‌های Y (از پدر به پسر منتقل می‌شود) و داده‌های ژنومی (که از هر دو والدین به ارث رسیده است) را تجزیه و تحلیل کردند. دندان ها و استخوان های 13 نفر (هفت نفر مذکر و شش نفر مونث) مورد بررسی قرار گرفتند که هشت نفر بزرگسال و پنج نفر کودک یا نوجوان بودند.
در میان آنها بقایای یک پدر نئاندرتال و دختر نوجوانش، و همچنین یک جفت از بستگان درجه دوم - یک پسر جوان و یک زن بالغ، شاید پسر عمه، عمه یا مادربزرگ او شناسایی شد. دانشمندان همچنین دریافتند که نئاندرتال‌های Chagyrskaya چندین هتروپلاسمی مشترک - نوع خاصی از نوع DNA میتوکندریایی که معمولاً برای کمتر از سه نسل باقی می‌ماند- دارند.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها