راهنماتو- تغییر به راه رفتن روی دو پا، به جای چهار پا، لحظه مهمی در تکامل گونه ما است، به همین دلیل است که دانشمندان مشتاق هستند دقیقاً زمان وقوع آن را مشخص کنند و حالا یک مطالعه جدید نشان می دهد که این سازگاری در حدود 7 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.
این یافته بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق فسیل های ران (ران) و ساعد (اولنا) از Sahelanthropus tchadensis، قدیمی ترین گونه نماینده بشریت است. این فسیل ها اولین بار در سال 2001 در توروس-منالا در کشور چاد در قاره آفریقا کشف شدند. دانشمندان می گویند در همان زمان نیز این این انسان‌واره‌های اولیه با استفاده از هر چهار دست و پا، تاحدودی از درخت هم بالا می‌رفتند.
محققان در مقاله منتشر شده خود می نویسند: «در اینجا ما شواهدی از رفتار حرکتی S. tchadensis را با بینش های جدید در مورد دوپا بودن در مراحل اولیه تاریخ تکامل هومینین بدست آوردیم.» در واقع، این دانشمندان با مقایسه فسیل‌های ران و ساعد این انسان واره با استخوان‌های معادل انسان، شامپانزه و گوریل، توانستند مکانیزم نحوه استفاده از آنها و نحوه حرکت این گونه را دریابند.
در مجموع 20 ویژگی مختلف از استخوان های فسیل شده از طریق تصویربرداری میکروتوموگرافی، برای تعیین اینکه آیا S. tchadensis روی دو پا راه می رفته یا چهار پا بوده، ارزیابی شد. دانشمندان در نهایت دریافتند که محتمل ترین سناریو برای این گونه، راه رفتن روی دوپا است که البته با برخی فعالیت ها همچون بالا رفتن محدود از درختان همراه بوده است. این تیم همچنین باور دارد که بین روشی که این گونه‌ها از درختان بالا می‌روند در مقایسه با گوریل‌ها و شامپانزه‌های امروزی تفاوت وجود دارد که مبنای آن استفاده بیشتر از دست‌های است.
این تحقیق بر اساس یک مطالعه قبلی روی فسیل جمجمه ای است که در همان مکان کشف شده و گمان می رود متعلق به گونه S. tchadensis باشد. تجزیه و تحلیل قبلی از جمجمه این گونه نیز نشان داده بود که این موجودات میمون مانند دوپا بودند، اما اکنون شواهد جامع تری وجود دارد. این فسیل‌ها مربوط به دوره زمانی بین 6 تا 8 میلیون سال پیش است که انسان‌ها به‌طور ژنتیکی از شامپانزه‌ها و بونوبوها که نزدیک‌ترین خویشاوندان ما هستند جدا شده‌اند، بنابراین این مرحله بسیار مهمی است.
این انسان‌واره‌های اولیه احتمالاً در محیطی زندگی می‌کردند که جنگل‌ها، نخلستان‌ها و علفزارها را در هم آمیخته بود به همین دلیل احتمالا راه رفتن در علف زارهای بلند و بالا رفتن از درختان به طور همزمان در این گونه توسعه یافت. محققان می نویسند: «محتمل ترین فرضیه این است که مورفولوژی Sahelanthropus دوپا بودن او را تأیید می کند. هر فرضیه دیگری قدرت توضیحی کمتری برای مجموعه ویژگی های دارد که فسیل های کشف شده در کشور چاد ارائه می دهد.» نتایج این تحقیق در نشریه معتبر Nature به چاپ رسیده است.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها