راهنماتو- وقتی اصطلاح ربات را می شنویم، معمولا به یاد ماشین آلات پیچیده ای که در کارخانه ها کار می کنند و یا در سیارات دیگر در گردش هستند، می افتیم. اما «میلی ربات ها» این تصور را تغییر می دهند. آنها ربات هایی به اندازه یک انگشت هستند که روزی می توانند داروها را به بخش های مختلف بدن برسانند و یا برخی اعمال جراحی را انجام دهند.
دانشمندان به تازگی یک میلی ربات مغناطیسی نرم، زیست تخریب پذیر و با الهام از قابلیت راه رفتن حشرات طراحی کرده اند. در حال حاضر، دانشمندان در حال توسعه برخی میلی ربات ها برای انواع کاربردهای زیست‌پزشکی هستند. به لطف اندازه کوچک و توانایی آنها برای تامین انرژی خارجی، اغلب توسط یک میدان مغناطیسی هدایت می شوند.
ساختار منحصر به فرد این میلی ربات ها سبب می شود تا به عنوان مثال بتوانند به راحتی از بافت های ناهموار دستگاه گوارش انسان عبور کنند. آنها حتی می توانند یک محلول دارویی را دقیقا به جایی که در بدن لازم است، تحویل دهند. بیشتر میلی‌ربات‌ها از مواد غیرقابل تجزیه مانند سیلیکون ساخته شده‌اند و در صورت استفاده در کاربردهای بالینی، باید با استفاده از جراحی حذف شوند. علاوه بر این، این مواد چندان انعطاف‌پذیر نیستند و نمی توان آنها را به تمام ویژگی های یک ربات مجهز کرد. این موضوع سازگاری آنها را محدود می کند.
به منظور رفع این محدودیت، دانشمندان تلاش کردند تا یک میلی ربات از مواد نرم و زیست‌تخریب‌پذیر بسازند که می تواند غلت بزند، بالا برود، بچرخد و پس از اتمام کار به راحتی در بدن انسان حل شود. محققان با استفاده از محلول ژلاتین مخلوط با میکروذرات اکسید آهن، یک میلی ربات ایجاد کردند. قرار دادن این ماده بر روی آهنرباهای دائمی باعث می شود تا ریزذرات موجود در محلول ژل به سمت بیرون حرکت کرده و پاهای حشره مانندی در امتداد خطوط میدان مغناطیسی تشکیل شود.
آنها سپس با قرار دادن هیدروژل ها در سرما، سعی کردند آن ها را جامدتر کنند. در مرحله آخر، این مواد را در سولفات آمونیوم خیس کرده و با ایجاد پیوند متقابل هیدروژل، آن را قوی تر کردند. تغییر فاکتورهای مختلف مانند ترکیب محلول سولفات آمونیوم، ضخامت ژل یا قدرت میدان مغناطیسی به محققان این امکان را می دهد تا خواص را به دلخواه خود تنظیم کنند. به عنوان مثال، قرار دادن هیدروژل دورتر از آهنربا منجر تشکیل پاهای کمتر اما بلندتر می شود.
از آنجا که ریزذرات اکسید آهن زنجیره های مغناطیسی را در داخل ژل تشکیل می دهند، حرکت آهنربا در نزدیکی هیدروژل باعث خم شدن پاها و ایجاد یک حرکت چنگال مانند می شود. در آزمایش ها، این ماده توانست یک استوانه و یک نوار لاستیکی را به مکان جدیدی منتقل کند. محققان توانایی میلی ربات را در رساندن دارو نیز مورد آزمایش قرار دادند. آنها میلی ربات ها را در نوعی محلول رنگی و سپس در درون معده قرار دادند.
از آنجایی که این میلی ربات ها از ژلاتین محلول در آب ساخته شده است، به راحتی در مدت دو روز در آب تجزیه شده و تنها ذرات ریز مغناطیسی را پشت سر می گذارند. محققان می گویند میلی ربات های جدید می تواند درهای جدیدی به روی دارورسانی و سایر کاربردهای زیست پزشکی باز کنند.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها