راهنماتو-آیا موجودات فضایی در قمرهای اورانوس پنهان شده اند؟ ناسا می گوید ممکن است تیتانیا و اوبرون دارای اقیانوس هایی باشند که به اندازه کافی گرم هستند تا حیات موجودات بیگانه را میزبانی کنند. درواقع این مکان ها، احتمالا به اندازه کافی عایق هستند تا گرمای داخلی مورد نیاز برای میزبانی را حفظ کنند.
به گزارش راهنماتو، اگر فرض کنیم که در منظومه شمسی ما حیات فرازمینی وجود داشته باشد، کارشناسان تا مدت‌ها فکر می‌کردند که این حیات، می‌تواند زیر سطح مریخ، در ابرهای ناهید یا در اقیانوس‌های یخی مشتری و قمرهای زحل پنهان شده باشد. اما یک مطالعه جدید به احتمال جدید دیگری اشاره می کند.
دانشمندان ناسا می گویند که قمرهای اورانوس، تیتانیا و اوبرون نیز ممکن است اقیانوس هایی گرم داشته باشند که حیات را پشتیبانی کنند. پژوهشگران پس از تجزیه و تحلیل مجدد داده‌های مربوط به پروازهای نزدیک اورانوس توسط وویجر 2 در دهه 1980 و همچنین استفاده از مدل‌سازی رایانه‌ای برای جست‌وجوی نشانه‌هایی از آب در پنج قمر یخی سیاره، به کشف خود دست یافتند.
این یافته های دانشمندان با کشف ماده ای تقویت شد که می‌تواند منبع گرمایی بالقوه در گوشته‌های صخره‌ای قمر باشد، که مایع داغ آزاد می‌کند و به اقیانوس کمک می‌کند تا محیطی گرم داشته باشد.در مجموع، اورانوس حداقل 27 قمر دارد که به دور آن می چرخند، که چهار قمر بزرگ آن از آریل - با 720 مایل (1160 کیلومتر) عرض - تا تیتانیا که 980 مایل (1580 کیلومتر) عرض دارد را در بر می گیرد.
کارشناسان مدتهاست بر این باور بودند که تیتانیا، با توجه به اندازه اش، به احتمال زیاد گرمای داخلی خود را به دلیل گرمای ایجاد شده توسط واپاشی رادیواکتیو حفظ می کند. برای مقایسه، در اینجا روی زمین، 50 درصد گرمای منتشر شده توسط سیاره ما توسط تجزیه رادیواکتیو عناصری مانند اورانیوم و توریم ایجاد می شود.
تصور می شد که دیگر قمرهای بزرگ اورانوس برای حفظ گرمای لازم برای جلوگیری از یخ زدن اقیانوس زیرزمینی بسیار کوچک هستند، اما تحقیقات جدید این باور را به چالش می کشد.یکی از دلایل دیگری که دانشمندان چنین تصور می‌کردند این بود که گرمای ایجاد شده توسط کشش گرانشی اورانوس تنها یک منبع کوچک گرما است.در سیارات دیگر مانند مشتری و زحل، یک پدیده گرانشی به نام گرمایش جزر و مدی به گرم شدن قابل توجه قمر آنها کمک می کند.این طناب کشی گرانشی بین خود قمرها و سیارات باعث می شود که ماهواره های طبیعی به اندازه کافی کشش پیدا کنند و به هم بپیچند تا گرم شوند.
این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه بسیاری از اجرام منظومه شمسی که می‌توانند سرشار از آب باشند گرمای داخلی محدودی دارند. با مطالعه ترکیب این اقیانوس‌ها، دانشمندان همچنین می‌توانند در مورد موادی که ممکن است در سطوح یخی قمرها نیز یافت شوند تحقیقات کنند. به عنوان مثال، حداقل یکی از بزرگترین قمرهای اورانوس - آریل - دارای موادی است که می تواند از آتشفشان های یخی باشد که نسبتاً اخیراً روی آن جاری شده است.
مدل سازی حرارتی نشان می دهد که ماه خیلی سریع گرمای خود را از دست داه و احتمالا اکنون یخ زده است.کاوش در آنچه در زیر و روی سطوح این قمرها نهفته است مهم است زیرا به دانشمندان کمک می کند تا برای ماموریت های آینده به سیاره هفتم از خورشید آماده شوند. برای مثال، آنها باید بدانند که چه ابزارهای علمی برای اتصال به یک فضاپیما یا کاوشگر مفیدتر است که آموزنده ترین یافته ها را به دست آورد.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها