12 جرم عجیب و مرموزی که تاکنون در کیهان کشف شده است

راهنماتو- این واقعیت که کیهان و دنیایی که در آن زندگی می کنیم به کلی یک امر عجیب است جای تردید نیست. کافی است به بیرون نگاه کنید و انواع گیاهان و جانوران عجیب و غریب و خودبازتولید شونده را ببینید که بر روی یک توپ آبی از سنگ نیمه مذاب پوشیده شده در پوسته ای نازک و سخت و با لایه ای از گازها پوشیده شده، زندگی می کنند.

به گزارش راهنماتو، با این حال سیاره خود ما نشان دهنده بخش کوچکی از پدیده های عجیب و غریبی است که می توان آنها را در سرتاسر کیهان بی انتها یافت. شگفتی هایی که هر روز ستاره شناسان ابعاد جدیدی از آن را برای ما به نمایش می گذارند. بر همین اساس ما امروز قصد داریم در این نوشته نگاهی بیندازیم به برخی از عجیب‌ترین و مرموزترین اجرامی که انسان تاکنون توانسته است در کیهان بی کران کشف کند. پس با راهنماتو همراه باشید تا سفری هیجان انگیز به اعماق کیهان داشته باشیم.

سیگنال های رادیویی مرموز

از سال 2007، محققان به شکل عجیبی سیگنال‌های رادیویی بسیار قوی و فوق‌العاده را دریافت می‌کنند که تنها چند میلی ثانیه طول می‌کشد. این فلاش های مرموز، انفجارهای رادیویی سریع (FRB) نامیده می شوند و به نظر می رسد که از میلیاردها سال نوری دورتر می آیند (البته ظاهرا مربوط به بیگانگان نیستند!). اخیراً، دانشمندان موفق شدند یک FRB تکرار شونده را ضبط کنند که شش بار متوالی چشمک زد، دومین سیگنالی که تا به حال دیده شده است و می تواند به آنها در کشف این رمز و راز کمک کند.

پاستا هسته ای

قوی ترین ماده در جهان از بقایای یک ستاره مرده تشکیل می شود. بر اساس شبیه‌سازی‌ها، پروتون‌ها و نوترون‌های موجود در پوسته چروکیده یک ستاره می‌توانند تحت فشار گرانشی دیوانه‌کننده‌ای قرار بگیرند، که آن‌ها را به رشته هایی شبیه به پاستا لنگویینی فشرده می‌کند.

Haumea حلقه دارد

سیاره کوتوله Haumea که در کمربند کویپر در خارج از نپتون می چرخد، در حال حاضر برای دانشمندان غیرعادی به نظر می رسد. شکل عجیب دراز آن، داشتن دو قمر و یک روز که تنها 4 ساعت دوام می آورد، آن را به سریع ترین جسم بزرگ منظومه شمسی تبدیل کرده است. اما در سال 2017، این سیاره کوتوله حتی عجیب‌تر هم شد زیرا اخترشناسان در این سال متوجه شدند که این سیاره حلقه‌های بسیار نازکی به دور خود دارد که احتمالاً نتیجه یک برخورد در گذشته‌ای دور بوده است.

یک ماه با یک ماه

ماه‌ها که با نام‌های علمی زیرماه، ماه، ماه‌بزرگ، ماه و قمر نیز شناخته می‌شوند، هنوز از نظر دانشمندان فقط موضوعی نظری هستند، اما محاسبات اخیر نشان می‌دهد که هیچ چیز غیرممکنی در مورد شکل‌گیری آنها وجود ندارد. مشاهده ماهی که خود یک ماه دارد که به دور آن می چرخد خود گواهی بر دانش اندک ما درباره این اجرام سماوی است.

کهکشان بدون ماده تاریک؟

ماده تاریک - ماده ناشناخته ای که 85 درصد کل ماده جهان را تشکیل می دهد - هنوز یک معمای بزرگ است. اما محققان حداقل در مورد یک چیز مطمئن هستند: ماده تاریک در همه جا وجود دارد. اما این اطمینان در مارس 2018 بکلی به هم ریخت زیرا اخترشناسان کهکشانی را در این سال کشف کردند که به نظر می رسید به سختی حاوی ماده تاریک است. حالا این یافته به طور جالبی به نظریه جایگزینی اعتبار می دهد که فرض می کند ماده تاریک اصلا وجود ندارد. فرضیه ای که می تواند جنجالی بزرگ در جهان اخترشناسی و دانش به راه بیندازد.

عجیب ترین ستاره

زمانی که ستاره شناس تابتا بویاجیان از دانشگاه ایالتی لوئیزیانا و همکارانش برای اولین بار ستاره معروف به KIC 846285 را مشاهده کردند، همه اخترشناسان به هم ریختند. این جسم که ستاره تابی نامیده می شود، در فواصل نامنظم و برای مدت زمان عجیبی، گاهی اوقات تا 22 درصد، درخشندگی خود را کاهش می دهد. نظریه‌های مختلفی از جمله احتمال وجود یک ابرساختار بیگانه مطرح شد، اما امروزه، اکثر محققان بر این باورند که ستاره توسط حلقه‌ای از غبار غیرعادی احاطه شده است که باعث این تاریکی می‌شود.

هایپریون الکتریکی

عنوان عجیب‌ترین قمر در منظومه شمسی را می‌توان به بسیاری از اجرام آسمانی این منظومه همچون Io بیش از حد آتشفشانی مشتری، تریتون نپتون که آبفشان می‌تابد و غیره داد. اما یکی از عجیب‌ترین آنها بی شک هایپریون زحل است، سنگی نامنظم مانند سنگ پا با دهانه‌های متعدد. فضاپیمای کاسینی ناسا که بین سال‌های 2004 تا 2017 از منظومه زحل بازدید کرد، همچنین دریافت که هایپریون با یک "پرتو ذرات" الکتریسیته ساکن در فضا شارژ شده است.

یک نوترینوی راهنما

نوترینوی تک و پرانرژی که در 22 سپتامبر 2017 به زمین برخورد کرد، به خودی خود آنقدرها هم عجیب نبود. فیزیکدانان رصدخانه نوترینوهای IceCube در قطب جنوب حداقل یک بار در ماه نوترینوهایی با سطوح انرژی مشابه را مشاهده می کنند. اما این یکی خاص بود، زیرا اولین موردی بود که با اطلاعات کافی در مورد منشأ آن به دست ستاره شناسان رسید تا تلسکوپ ها را به سمتی که از آن آمده است، بچرخانند. آنها متوجه شدند که این نوترینو 4 میلیارد سال پیش توسط یک سیاهچاله در حال شعله ور شدن به زمین پرتاب شده است، سیاهچاله ای عظیم در مرکز کهکشانی که مواد اطراف را می بلعیده است.

کهکشان فسیلی زنده

DGSAT I یک کهکشان فوق پراکنده (UDG) است، به این معنی که به بزرگی کهکشانی مانند کهکشان راه شیری است، اما ستاره های آن به قدری نازک پخش شده اند که تقریباً نامرئی است. اما زمانی که دانشمندان DGSAT 1 شبح‌وار را در سال 2016 دیدند، متوجه شدند که کاملاً بر خلاف سایر UDG‌ها که معمولاً در خوشه‌ها یافت می‌شوند، به تنهایی نشسته است. ویژگی‌های آن نشان می‌دهد که این جسم کم‌نور در دوران بسیار متفاوتی در کیهان شکل گرفته است، یعنی تنها ۱ میلیارد سال پس از انفجار بزرگ که DGSAT 1 را به یک فسیل زنده تبدیل کرده است.

تصویر کوازار دوتایی

اجسام عظیم نور را منحنی می کنند، به اندازه ای که بتوانند تصویر اشیاء پشت خود را مخدوش کنند. هنگامی که محققان از تلسکوپ فضایی هابل برای شناسایی یک اختروش از کیهان اولیه استفاده کردند، از آن برای تخمین نرخ انبساط کیهان استفاده کردند و دریافتند که در عصر کنونی زمان سریعتر از آن زمان در حال انبساط است - یافته ای که با اندازه گیری های دیگر موافق نیست. اکنون فیزیکدانان باید دریابند که آیا نظریه های فعلی آنها اشتباه است یا چیز عجیب دیگری در حال وقوع است.

جریان مادون قرمز از فضا

ستارگان نوترونی اجرام بسیار متراکمی هستند که پس از مرگ یک ستاره معمولی شکل می گیرند. به طور معمول، آنها امواج رادیویی یا تشعشعات با انرژی بالاتر مانند اشعه ایکس را ساطع می کنند، اما در سپتامبر 2018، اخترشناسان یک جریان طولانی از نور فروسرخ را یافتند که از یک ستاره نوترونی در فاصله 800 سال نوری از زمین می آید - چیزی که قبلاً هرگز مشاهده نشده بود. محققان پیشنهاد کردند که یک دیسک گرد و غبار احاطه کننده ستاره نوترونی می تواند این سیگنال را تولید کرده باشد، اما توضیح نهایی هنوز پیدا نشده است.

سیاره سرکش با شفق های قطبی

سیارات سرکشی که در کهکشان حرکت می کنند، توسط نیروهای گرانشی از ستاره مادر خود دور شده اند. یکی از خاص ترین موارد در این کلاس، SIMP J01365663+0933473 است، جرمی به اندازه سیاره در فاصله 200 سال نوری که میدان مغناطیسی آن بیش از 200 برابر قوی‌تر از مشتری است. این به اندازه کافی قوی است که می تواند شفق های چشمک زن در اتمسفر خود ایجاد کند که با تلسکوپ های رادیویی قابل مشاهده است.