پارسینه نوشت: در سال ۹۱۴ (قمری) (۸۸۷/۸۸ خورشیدی) در زمان شاه عباس صفوی صحن مرقد مطهر حضرت امیر المؤمنین(علیه السلام) با طراحی های بدیع و هندسی شیخ بهایی احداث شد.
این صحن چهارگوش حرم را چون نگینی در خود جای داده و دارای حجره و اتاق هایی در دو طبقه و هر حجره ایوانی کوچک دارد که تا اوایل قرن چهاردهم هجری محل سکونت عالمان، مدرسان و طلبه های حوزه علمیه نجف بود.
از نکات مهم حجره های اطراف حرم این بود که هر حجره طوری ساخته شده بود که مختص یک نوع علم آموزی بود برخی حجره ها برای آموزش علوم نجوم برخی هندسه و غیره بود.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها