راهنماتو- واتچریا، نام یک دایناسور ابر شکارچی ماقبل تاریخ است. موجودی به طول شش فوت و ساکن دریاچه با بدنی شبیه سمندر و سری دراز و باریک.
به گزارش راهنماتو، فسیلهایی که فقط در موزه فیلد در شیکاگو یافت میشوند، تاریخ رشد واتچریا را نشان میدهند. درواقع، این موزه، بهترین و کاملترین فسیلهای یک ابر شکارچی ماقبل تاریخ را در خود جای داده است.
نام عجیب واتچریا، از این واقعیت گرفته است که فسیل های این دایناسور، در معدن سنگ آهک در نزدیکی شهر What Cheer، آیووا کشف شده است. تاکنون، حدود 350 نمونه واتچریا، از تک استخوان تا اسکلت کامل کشف شدهاند و آخرین آنها در مجموعههای موزه فیلد نگهداری میشوند.
در مطالعه جدیدی که در 28 نوامبر در Communications Biology منتشر شد، این نمونه ها کمک کردند تا نشان دهند واتچریا چگونه به اندازه کافی بزرگ می شد تا طعمه های ماهی خود را شکار کند. این دایناسور در جوانی به سرعت رشد می کرد، این روند رشد دقیقا برعکس دوزیستان و خزندگان مدرن است که به آهستگی رشد می کنند.
بن اوتو، یکی از نویسندگان این مطالعه و دانشجوی دکترا در دانشگاه شیکاگو میگوید: "اگر واتچریا را در زندگی واقعی میدیدید، احتمالاً شبیه یک سمندر کروکودیل شکل بزرگ، با سر باریک و دندانهای فراوان بود."
اطلاعاتی جالب از واتچریا
واتچریا یک شکارچی آبی برتر بود. شیارهای استخوانی در جمجمه برای اندامهای حسی مشترک ماهیها و دوزیستان آبزی نشان میدهد که این دایناسور، زیر آب زندگی میکرده است و استخوانهای پای محکمش میتوانست به او کمک کند در یک نقطه مشخص ایستاده و منتظر بماند تا طعمهها در آنجا شنا کنند. اوتو میگوید: «احتمالاً زمان زیادی را در نزدیکی کف رودخانهها و دریاچهها میگذراند، بیرون میرفت و هر چیزی را که دوست داشت میخورد».
از آنجایی که فیلد دارای نمونه های بسیار زیادی از واتچریا است، دانشمندان می توانند از آنها برای مطالعه این موجود در مراحل مختلف زندگی اش استفاده کنند. یکی از اعصای تیم پژوهشی می گوید:" از اکثر چهارپایان اولیه فقط یک اسکلت ساده یا حتی تکته هایی استخوان باقی مانده، اما از واتچریا، اطلاعات و نمونه های زیادی در دست است."
مگان ویتنی، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد دانشگاه لویولا در شیکاگو، گفت: "بررسی این فسیلها مانند خواندن یک کتاب داستان است و ما سعی میکنیم تا حد ممکن فصلهای بیشتری را با بررسی چگونگی رشد تا بزرگسالی این موجودات بخوانیم."
محققان میگویند که این یافتهها علاوه بر کمک به درک بهتر فشارهای تکاملی روی چهارپایان اولیه، یادآوری میکنند که تکامل یک فرآیند گامبهگام نیست، بلکه مجموعهای از رخدادها است.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها