راهنماتو، اسباب‌بازی‌فروشی‌ها یکی از شادترین مکان‌ها برای افراد در سنین مختلف هستند. دیوارهایی که از انواعی از لِگوها پوشیده شده، جعبه‌هایی پر از روبات، خانه‌های عروسکی و اژدرهایِ کنده‌کاری شده، حتی برای بزرگ‌ترها هم جذاب‌اند.
به گزارش راهنماتو، اما ممکن است بسیاری از والدین یا اطرافیانِ کودکان نوپا ندانند که کودکی در این سنین چه تعداد اسباببازی نیاز دارد. آیا آن‌ها نیاز دارند که اطراف‌شان پر از اسباببازی باشد؟ آیا اسباب‌بازی‌های زیاد توجه و تمرکز کودک را تقویت می‌کند؟
مطالعه‌ای که اخیراً در نشریه رفتار و رشد نوزاد منتشر شده، سعی کرده به همین پرسش پاسخ دهد. محققان علاقه‌مند بودند بدانند کودکان نوپا در چه شرایطی باکیفیت‌ترین بازی و تعامل را در هنگام بازی با والدین تجربه می‌کنند. آن‌ها کیفیتِ بازی را در شرایطی آزمایش کردند که نوپایان یا اسباب‌بازی‌های کم (برای مثال 4عدد) یا اسباب‌بازی‌های زیادی داشتند (برای مثال 12عدد).
نتایج نشان داد که کودکانِ نوپا وقتی تعداد اسباب‌بازی‌های کمی داشتند، هم طولانی‌تر و هم خلاقانه‌تر بازی می‌کردند. وقتی تعداد اسباببازی کم بود کودکان وقتی بیش‌تری برای بازی هر کدام از آن‌ها می‌گذاشتند، و از اسباببازیها به شیوه‌های خلاقانه‌تری استفاده می‌کردند. (برای مثال چه کسی تاکنون ندیده که کودک از موز به جای تلفن استفاده کند؟)
چرا اسباب‌بازیِ زیاد اثراتِ منفی روی بازی می‌گذارد؟
پیامِ کلیدی آن است که زمانیکه کودکان اسباب‌بازی‌های کم‌تری داشتند، کیفیتِ بازی‌شان بهتر بود، خلاقیتِ بیش‌تری به کار می‌گرفتند و طولانی‌مدت‌تر با والد یا مراقب‌شان تعامل می‌کردند.
یکی از توضیحاتی که می‌تواند برای این یافته‌ها آورد آن است که احتمالاً کودکان در حضور اسباب‌بازی‌های زیاد خیلی راحت‌تر ذهن‌شان منحرف و حواس‌شان پرت می‌شود. این امر منجر به کوتاه‌تر شدنِ زمان بازی با اسباببازیها می‌شود و فرصتِ اکتشافِ اسباببازی را از کودک می‌گیرد. وقتی تعداد اسباببازیها زیاد می‌شود، معمولاً این والدین هستند که تعامل را هدایت می‌کنند و نقش کودک در شروع تعاملات کم‌وکم‌تر می‌شود.
آیا خانه‌تان برای حفظِ تمرکزِ کودک طراحی شده است؟
مطالعه‌ای که در سال 2012 انجام شد نشان داد که خانواده‌های طبقه متوسط در آمریکا، به‌طور میانگین، 139اسباب‌بازیِ قابلِ مشاهده برای کودکان در خانه داشتند. این اسباببازیها نه تنها در معرضِ دید بودند بلکه کودکان می‌توانستند خیلی راحت به آن‌ها دسترسی پیدا کنند. اغلبِ این اسباببازیها در اتاق‌‌های اشتراکی مثلِ اتاق نشیمن یا فضای غذاخوری، حضور داشتند که باعث می‌شدند حواس کودک پرت شود.
درکِ این قضیه با اجاره‌های بالا و ایده‌های ساخت‌وساز منازل تا حدِ زیادی ممکن است. اما فهمِ دیدگاهِ کودک نیز راحت است. نوپایی را تصور کنید که در یک اتاق پر از اسباببازی قرار گرفته و به تعداد زیادی اسباببازی دسترسی دارد. این تعداد آن‌قدر در بعضی مواقع زیاد است که کودکان نمی‌دانند با کدام اسباب‌بازی‌های‌شان بازی کنند.
برای برقراریِ تعادل، نخست باید بدانیم که نوزادان و نوپاها، سطحِ تمرکزشان پایین است. بنابراین اسباب‌بازیِ زیاد حفظِ تمرکز را برای‌شان سخت‌تر می‌کند.
حال اگر اسباببازی در محیطی باشد که برای مثال در پس‌زمینه تلویزیون درحالِ پخش برنامه است، این ناپایداری تمرکز بیش‌تر هم می‌شود. وجودِ این حواس‌پرتی‌ها باعث می‌شود که نوزاد و نوپا کم‌تر به بازی کردن تمایل نشان دهد و کم‌تر با والدین تعامل برقرار کنند و سطحِ تمرکزِ پایین‌تری نشان دهد.
خانه را چگونه مناسب بازی کودک طراحی کنیم؟
آیا معنایش این است که باید از خریدِ اسباب‌بازی‌های تازه دست بردارید؟ خیر – اما باید اسباب‌بازی‌هایی را تهیه کنید که پایانِ باز دارند و به چندین روش می‌توان با آن‌ها بازی کرد.
ما ممکن است گمان کنیم که کودک‌مان به هر اسباببازی پرزرق‌وبرق و هر روباتِ تبدیل‌شونده‌ای که خودمان را هیجان‌زده می‌کند، نیاز دارد. اما باید خاطرتان باشد که برای کودک هر چه تعداد اسباببازی کم‌تر باشد، بهتر است.
سعی کنید محیط بازی خلوت باشد. تلویزیون را خاموش کنید و اسباب‌بازی‌هایی که استفاده نمی‌شوند را از اطراف جمع کنید. تمرکز و توجه کودک کم‌کم شکل می‌گیرد و رشد پیدا می‌کند و آن‌ها کم‌کم یاد می‌گیرند که مدت زمان طولانی‌تری با هر اسباببازی بازی کنند.
زمانی می‌رسد که کودک حتی با وجود اسباب‌بازی‌های زیاد، آن‌قدر متمرکز است که فقط با یک اسباببازی بازی می‌کند. هرچه محیط را خلوت‌تر و اسباببازیها را کم‌تر کنید، به رشد خلاقیتِ کودک کمک کرده‌اید.
دیدگاه شما چیست؟
دیدگاه ها